Leśny domek pani Julii —

" Nasza zima biała Chustą się odziała."-piękny wiersz Marii Konopnickiej

 Zima

Nasza zima biała
Chustą się odziała.
Idzie, idzie do nas w gości
W srebrnych blaskach cała!
Włożyła na czoło
Księżycowe koło,
Lecą z płaszcza gwiazdy złote,
Gdy potrząśnie połą.
Z lodu berło trzyma,
Tchu ni głosu nie ma.
Idzie, idzie, smutna, cicha,
Ta królowa zima!
Idzie martwą nogą
Wyiskrzoną drogą,
Postanęły rzeki modre,
Do morza nie mogą.
Gdzie stąpi, gdzie stanie,
Słychać narzekanie:
- Oj, biedne my kwiaty, trawy,
Co się z nami stanie! -
Przed nią tuman leci,
Straszy małe dzieci...
A my dalej do komina:
- Nie puścim waszeci!

                                 Zimowy Zima Krajobraz - Darmowe zdjęcie na Pixabay

ZIMA - "Królowa śniegu"

"Ale w zimie wszystko znikało. Biały śnieg pokrywał dachy, a zamknięte okna często zamarzały; wtedy mróz kładł na nie delikatne białe kwiaty, ale nic przez nie widzieć nie było można. A dzieci chciały się widzieć, chciały ciągle wiedzieć o sobie. Więc rozgrzewały pieniądz na piecu i kładły go na szybę. Wtedy wśród białych liści i gałązek tworzył się mały i przezroczysty otwór, w którym zaraz mrugnęło śmiejące się oko Kaja albo Gerdy.

— Pójdź tu do nas! — mówiło oko.

— Dobrze, dobrze!

W lecie tak łatwo było przejść z jednego mieszkania do drugiego, ale w zimie musiały dzieci zbiegać na dół i znów wchodzić na schody tak wysoko! A tam na dole śnieg i wicher!

— Patrz, patrz! Białe pszczoły wyleciały z ula — mówiła stara babka, ukazując wnuczce chwiejące się w powietrzu płatki śniegu.

— Pszczoły, pszczoły — powtarzała wesoło Gerda. — A czy mają swoją królową?

— Rozumie się, że mają — odpowiedziała babka. — Największy ze wszystkich płatków, a zawsze tam leci, gdzie śnieg najgęściej pada. Jeśli spadnie na ziemię, wzbija się natychmiast znowu ku ciemnym chmurom i nigdy nie spocznie. Czasem przebiega nocą po ulicach miasta i zagląda do okien, a wtedy wyrastają na nich śnieżne kwiaty i brylantowe liście".

↑ Zwiń fragment ↑

Hans Christian Andersen, Królowa śniegu

https://int.search.tb.ask.com/search/AJimage.jhtml?&n=783a652e&p2=%5EBYX%5Exdm176%5ETTAB02%5Epl&ptb=1CBA277A-464B-40A5-

KĄDZIEL, KOŁOWROTEK, WRZECIONO Czy znacie takie słowa?

 

KĄDZIEL, KOŁOWROTEK, WRZECIONO

Czy znacie takie słowa? Z czym Wam się kojarzą?
Z pewnością starsze dzieci skojarzą ze słowami " znanej piosenki" Prząśniczka" - Stanisława Moniuszki.

http://www.jerriehurd.com/the-grimm-brothers-murder-womens-spinning-tales/

       https://www.youtube.com/watch?v=MfBS3MB0yOM

Wasze babcie, prababcie, zwłaszcza te mieszkające na wsi - doskonale znały te słowa. Kądziel to pęk włókien lnianych, 

konopnych lub wełnianych do przędzenia, umocowany na krążku przęślicy lub kołowrotka. Przęślica to nic innego jak drewniany drążek ( część kołowrotka w postaci drewnianej wąskiej deseczki - czasem ładnie ozdobionej.

  Przęślica z ozdobieniami:http://coinz.eu/ltu/1_ltl/34_litai_2_2013_distaff_lithuanian_coins.php

KOŁOWROTEK to urządzenie mechaniczne do wytwarzania przędzy z włókien. Dawniej to zajęcie było bardzo znane, rozpowszechnione, zwłaszcza wśród kobiet wiejskich.
Dzisiaj wytwarzanie przędzy - wytwórstwo chałupnicze- to ginący zawód, ale...na szczęście pozostała tradycja. Współcześnie można spotkać na wielu jarmarkach, wystawach właśnie takie kołowrotki, a przy nich - prząśniczki. W wielu regionach Polski tak, jak Kaszuby - prowadzone są warsztaty , pokazy - jak snuć przędzę na wrzecionie i kołowrotku. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%82owrotek

Jak prząść i tkać ludzie nauczyli się już w czasach pradawnych. Na ziemiach polskich prawdziwy rozwój tkactwa nastąpił około XIX wieku. Wyrobem tkanin zajmowano się głównie zimą. Wtedy kobiety wiejskie nie musiały iść do pracy w pole i mogły zająć się przędzeniem. Głównym surowcem do ich wytwarzania (tkanin) były: len, konopie lub owcza wełna. Na ich obróbce doskonale znały się właśnie Wasze prababcie mieszkające na wsi. Była to niełatwa praca, a raczej żmudna i zajmująca sporo czasu. Sama obróbka (przygotowanie) lnu wymagało dużo czasu i pracy. Najpierw trzeba było len skosić, później zrosić, czyli pozostawić na rosie lub moczyć w płytkiej wodzie. Tak nawilgocony len suszył się przez kilka tygodni. Następnie usuwano z niego kulki z nasionami. Robiono to na specjalnych drewnianych grzebieniach (drewniane kolce nabite w deseczkę). Później międlono i tarto łodygi, aby dostać się do włókna znajdującego się w środku. Tak pozyskane włókno wyczesywano na bardzo ostrych szczotkach. W taki to żmudny - wymagający czasu, pracy, cierpliwości- sposób powstawało przędziwo do przędzenia nici. 
ps. Ostatnio będąc na wystawie w Gdańsku widziałam taki kołowrotek, a przy nim młodą dziewczynę pokazującą - przypominającą nam tę wspaniałą tradycję "wicia...".

Jestem sobie mała taka troszkę rozbrykana....

 Koza 

Jestem sobie mała
taka troszkę
rozbrykana
kózka niebywała
choć nie jestem
doskonała
Potrafię być
czasem
zuchwała
Biegam, skaczę
i nic na to
nie poradzę
Taką już mam
n a t u r ę
Jak za dużo skaczę,
to wtedy dostaję
b u r ę
Ludzie o mnie mówią:
„Oj, żeby ta kózka
nie skakała,
to by nóżki nie złamała”.

https://pixabay.com/pl/zwierząt-pet-koza-młoda-koza-farm-3368102/

Alicja Rupińska - "Powiedz mi mamo"

Bałwanek

 BAŁWANEK

Na podwórku u Oli

piękny bałwanek stoi

na głowie ma czarny 

K A S Z K I E C I K

w ręku trzyma z miotły

B U K I E C I K

nos ma czerwony,

a strój cały biały

na tego białego

J E G O M O Ś C I A

dzieci zerkają z ciekawością

bałwanku, bałwanku nasz

miły bałwanie, jeśli chcesz,

to wsadzimy cię na sanie

pojedziemy w świat szeroki

taki świat śniegowy...

tam-gdzie biały puch

wokoło wiecznie króluje

tam gdzie śnieżna

zima panuje...

zadumał się bałwanek...

dziękuję, nie trzeba

zostanę tu z wami

dopóty, dopóki słońce

nam mocno nie zaświeci,

a deszcz nie spadnie z nieba

 

            https://pixabay.com/pl/photos/ba%C5%82wanek-zima-bo%C5%BCe-narodzenie-3040230/

 

 

 

 

Za oknami śnieżek prószy...

 

Za oknami śnieżek prószy
- Ubierz czapkę, bo zaprószy ci uszy!                        - mama do Jasia woła-
co tam czapka...fajnie, że jest śnieg...
myśli Jasio i łapie w dłonie biały puch
Dziarski z tego Jasia Z U C H
Razem z kolegami toczy śnieżne K U L E
Ulepimy B A Ł W A N K A
będzie miał czerwony nosek z marchwi
czarne guziki z węgielków i czarne oczka dwa,
a na głowę, by śnieg nie zaprószył mu uszu to
czarny rondel mu włożymy ....
Jak pomyślał, tak zrobili
Stoi sobie bałwanek wśród białego puchu

Oj ty mój ty mały zuchu...- myśli mama patrząc jak zasypia Jasiek....On zaś już śni o tym,

że jest w zimowej K R A I N IE                           Śni o tym, że jego łóżko to wielkie białe 
S A N I E, a on - Jasio-wśród białego puchu
jak na statku po morzu P Ł Y N I E...

https://pixabay.com/pl/ba%C5%82wan-bo%C5%BCe-narodzenie-
%C5%9Bnieg-mr%C3%B3z-1096591/

mam brązowe futerko...lubię orzechy..

 

 https://pixabay.com/pl/wiewi%C3%B3rka-uwag%C4%99
-uszy-%C5%82adny-ogr%C3%B3d-619968/

 Znajdziesz mnie 
 w koronach
 D R Z E W 
 Mogę mieszkać w
 N O R C E 
 pod ziemią też
W pięknym brązowym 
 F U T E R K U 
 raźno biegam
 po drzewach 
 Skaczę z gałęzi 

 na g a ł ą ź 
Z apetytem zjadam
 Ż O Ł Ę D Z I E 
 Najlepiej smakują 
 mi laskowe 
 o r z e c h y
 Myślę, że 
 mój widok sprawi ci wiele            
U C I E C H Y 
Kim jestem? 

z tą... charakterystyczna brązową.... 
Już wiecie? 
                                Ja jestem 

                                   WIEWIÓRKĄ

Urodził się w Rzeszowie Osiadł w Orłowie.. kto to taki?

 

Antoni Suchanek - malarz - marynista

Witajcie serdecznie! Jeśli odwiedzicie Trójmiasto, Gdynię 
i Orłowo, to nie zapomnijcie odwiedzić miejsce - pomnik malarza - marynisty - prekursora ilustrującego dzieje Gdyni - autora cyklu pt.: " Stocznia buduje". Był uczniem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Ja też tam byłam i pomnik uwieczniłam. Tak króciutko o malarzu napisałam:

Urodził się w Rzeszowie
Osiadł w Orłowie
Gdynia była Jego inspiracją
To właśnie to miasto                             

..malarz - marynista - zdjęcie: Alicja Rupińska

uwiecznił ilustracją
Patrzył, podziwiał
stworzył kronikę
podnoszącego się z ruin 
M I A S T A
ANTONI  SUCHANEK - wybitny polski
malarz - marynista dla Gdynian, 
Trójmiasta i kraju zasłużony
A R T Y S T A 

Antoni Suchanek dla Gdynian, Trójmiasta i kraju zasłużony artysta - Zdjęcie: AR

PROMYKOLANDIA Była sobie raz kaczuszka

Alicja Rupińska - "Powiedz mi mamo"

dla stonogi to chyba sto par butów...

 Oj ,oj, joj... ja mam z tą stonogą

żaliła się mrówka...

Stonoga ma ciągle nowe buty,
a ja chodzę po ziemi gołą nogą
Hm... dziwne to?...
przecież dla niej trzeba 
- chyba - butów sto ?
a dla mnie tylko kilka par
Ona ciągle kupuje i kupuje,
a ja przez jej zakupy
gołą nóżką w błocie nurkuję
Narzekań mrówki słuchał konik polny
- Nie marudź moja miła mrówko!
Popatrz, ja też nie mam butów
Jestem wolny i radosny, biegam ..
a więc i ty z życia się ciesz...
Stonoga zaopatrzy się w sto par
i będzie spokój, będzie znowu 
butów w bród...a więc - nie żałuj
jej tych stu potrzebnych jej par

https://pixabay.com/pl/photos/piwonia-p%C4%85czek-mr%C3%B3wki-deszcz-1414875/

https://pixabay.com/pl/photos/stonoga-fluorescencyjny-4120063/

tak było ....

 

Maszerują Trzej Mędrcy

Maszerują

Trzej Mędrcy

ze Wschodu

Święto Trzech Króli w Rypinie
Zdjęcie: AR-Alicja Rupińska

Idą na czele

ORSZAKU                

Idą nie bez 

powodu

Pokłonią się

Dzieciątku 

JEZUS

Przyniosą 

w pokłonie

DARY

ZŁOTO

                   KADZIDŁO

                   MIRRA

Maszerują

KACPER

MELCHIOR

BALTAZAR

w barwnym

korowodzie

tłumy maszerują

Narodziny Pana

Świętują

śnieżynki białe

 Witajcie serdecznie...styczeń, zima i śnieg...

Wirują płatki śniegu

jedna, druga, trzecia...

wszystkie w tanecznym pląsie

w puchowym biegu...

pac, pac, pac...

śnieżynki białe

spadają na szarą ziemię

tak dość odważnie, tak zuchwale

tak jedna za drugą...

o...ta zatrzymała się...

nawet przy dziadka wąsie,

a inna z kolei na wstążkę 

od kapelusza mojej babci

siadła i się nawet nie ruszyła

ot, tak po prostu-się stopiła

oj, żeby tak popadało,

żeby było dużo śniegu

ulepimy wtedy duże śnieżne kule

Victoria Traczyk- Ferie 2021